pertinuerit

Discretiva

pertinuerit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
pertinuerit	tertia singularis	perfectum	activa	coniunctivus	pertineō (pertinēre)
pertinuerit	tertia singularis	futurum exactum	activa	indicativus	pertineō (pertinēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /per.ti.nuˈe.rit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: per·ti·nu·e·rit — morphologica: per-tinu-erit

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Sextus Iulius Frontinus ca. 40–103

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Derideantur nunc philosophi, quod de speculi natura disserant; quod inquirant, quid ita facies nostra nobis et quidem in nos obversa reddatur; quid sibi rerum natura voluerit, quae, cum vera corpora edidisset, etiam simulacra eorum aspici voluit; quorsus pertinuerit hanc comparare materiam excipiendarum imaginum potentem: non in hoc scilicet, ut ad speculum barbam velleremus aut ut faciem viri poliremus (in nulla re illa luxuriae negotium concessit); sed primum omnium, quia imbecilli oculi ad sustinendum comminus solem ignoraturi erant formam eius, hebetato illum lumine ostendit. —Naturales quaestiones Senecae

saec. I.  (ca. 97 p.C.n.)

• Ad quem autem magistratum ius dandae vendendaeve aquae pertinuerit, in eis ipsis legibus variatur. Interdum enim ab aedilibus, interdum a censoribus permissum invenio; sed apparet, quotiens in re publica censores erant, ab illis potissimum petitum, cum ei non erant, aedilium eam potestatem fuisse. Ex quo manifestum est quanto potior cura maioribus communium utilitatium quam privatarum voluptatium fuerit, cum etiam ea aqua quam privati ducebant ad usum publicum pertineret. —De aquaeductu urbis Romae Frontini

}}