pervenere

Discretiva

pervenere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
pervēnēre	tertia pluralis	perfectum	activa	indicativus	perveniō (pervenīre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /perweːˈneːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: per·vē·nē·re — morphologica: per-ven-ere

Formae aliae

• pervēnērunt

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Cerasi ante victoriam Mithridaticam L. Luc<u>lli non fuere in Italia, ad urbis annum DCLXXX. is primum <in>vexit e Ponto, annisque CXX trans oceanum in Britanniam usque pervenere; eadem [ut diximus] in Aegypto nulla cura potuere gigni. —Naturalis historia Plinii