Discretiva

  pervenerint dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
pervēnerint tertia pluralis perfectum activa coniunctivus perveniō (pervenīre)
pervēnerint tertia pluralis futurum exactum activa indicativus perveniō (pervenīre)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /perˈweːnerint/(classice)
Syllabificatio phonetica: per·vē·ne·rint — morphologica: per-ven-erint

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • haec est omni in re animorum condicio, ut a necessariis orsa primo cuncta pervenerint ad nimium. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXVI, cap. 9, [20] — pervenerint
  2. Vicicitatio: pervenerint.