pervenerit

Discretiva

pervenerit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
pervēnerit	tertia singularis	perfectum	activa	coniunctivus	perveniō (pervenīre)
pervēnerit	tertia singularis	futurum exactum	activa	indicativus	perveniō (pervenīre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /perˈweːnerit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: per·vē·ne·rit — morphologica: per-ven-erit

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Si vero os in vicino est, id quoque disci potest, iam necne eo fistula pervenerit; *** penetravit, quatenus nocuerit. —De Medicina Celsi

saec. I.

• quodve miraculum maius, herbam esse quae admoveat Aegyptum Italiae in tantum, ut Galerius a freto Siciliae Alexandriam septimo die pervenerit, Ba<l>billus sexto, ambo praefecti, aestate vero post XV a<nnos> Valerius Marianus ex praetoriis senatoribus a Puteolis non<o> die lenissumo flatu? —Naturalis historia Plinii