perveniatur

Discretiva

perveniatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
perveniātur	tertia singularis	praesens	passiva	coniunctivus	perveniō (pervenīre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /perweniˈaːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: per·ve·ni·ā·tur — morphologica: per-ven-iatur

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Aperiendum autem audacter est, donec summa tunica, quae ipsius scroti est, incidatur, perveniaturque ad eam, quae media. —De Medicina Celsi

saec. I.

• Exeundum deinde est, ut extera Europae dicantur, transgressisque Ripaeos montes litus oceani septentrionalis in laeva, donec perveniatur Gadis, legendum. —Naturalis historia Plinii