Discretiva

  pervenit dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

pervenit +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
pervenit tertia singularis praesens activa indicativus perveniō (pervenīre)
Appellatio +/-
 API: /ˈperwenit/(classice)
Syllabificatio phonetica: per·ve·nit — morphologica: per-ven-it

pervēnit +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
pervēnit tertia singularis perfectum activa indicativus perveniō (pervenīre)
Appellatio +/-
 API: /perˈweːnit/(classice)
Syllabificatio phonetica: per·vē·nit — morphologica: per-ven-it

Loci +/-

Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

class.

  • ubi frigidus sudor inter febres non acutas circa caput tantum aut cervices oritur, aut ubi febre non quiescente corpus insudat, aut ubi corpus modo frigidum modo calidum est et color alius ex alio fit, aut ubi, quod inter febres aliqua parte abscessit, ad sanitatem non pervenit, aut ubi aeger pro spatio parum emacrescit; —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • a Peloro mare Ionium ora spectante oppidum Messana civium R., qui Mamertini vocantur, promunturium Drepanum, colonia Tauromenium, quae antea Naxos, flumen Asines, mons Aetna, nocturnis mirus incendiis. crater eius patet ambitu stadia viginti; favilla Tauromenium et Catinam usque pervenit fervens, fragor vero ad Maroneum et Gemellos colles. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber secundus, V. [[2] ] — pervenit
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: pervenit.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius, cap. 14, [88] — pervenit