Discretiva

  petendam dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
petendam casus accusativus singularis · genus femininum gerundivi petendus

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /peˈtendam/(classice)
Syllabificatio phonetica: pin·gen·dam — morphologica: pet-end-am

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
Titus Livius -58/+17 Quintus Curtius Rufus ca. 50 Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class. (45 a.C.n.)

  • cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. quod quidem eius factum nisi esset iure laudatum, non esset imitatus quarto consulatu suo filius, neque porro ex eo natus cum Pyrrho bellum gerens consul cecidisset in proelio seque e continenti genere tertiam victimam rei publicae praebuisset. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis [1][2]

class.

  • Ita dimissi Carthaginienses nullas recusandas condiciones pacis cum censuissent, quippe qui moram temporis quaererent, dum Hannibal in Africam traiceret, legatos alios ad Scipionem, ut indutias facerent, alios Romam ad pacem petendam mittunt, ducentes paucos in speciem captivos perfugasque et fugitivos, quo impetrabilior pax esset. —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]

saec. I.

  • Graeci excesserant vallo deliberaturi, quid potissimum a rege peterent: cumque aliis sedem in Asia rogare, alus reverti domos placeret, Euctemon Cymaeus ita locutus ad eos fertur: Ii, qui modo etiam ad opem petendam ex tenebris et carcere procedere erubuimus, ut nunc est, supplicia nostra — quorum nos pudeat magis an paeniteat, incertum est — ostentare Graeciae velut laetum spectaculum cupimus. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [4][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Duplex hinc autem fama est: alii commisso primum prelio Hanibalem victum, duo decim milibus suorum in campo occisis captisque quam plurimis, unum ipsum fuisse ex legatis decem ad petendam pacem missis; alii vero, antequam quicquam armis experiretur, adhuc virium ac fortune integrum, quo equa facilius obtineret, misso ad id nuntio poposcisse colloquium sunt auctores. —De viris illustribus Petrarcae [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber secundus. 19 [61] — petendam
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: petendam.
  3. 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXX, caput 16, [14] — petendam
  4. 4.0 4.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber V. Capitulum V, [10] — petendam
  5. 5.0 5.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De viris illustribus. (Universitas Turicensis): Liber : De Publio Cornelio Scipione Africano Maiore. 9: [15] — petendam