Solum pisum Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Pisum.
 
Pisa
 
Planta: Pisum sativum
 
Vicipaedia
Vicipaedia articulum habet de pisis.

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈpi.sum/(classice)
Syllabificatio phonetica: pi·sum — morphologica: pis-um

Formae aliae

+/-

Notatio

+/-
Graeca Antiqua: πίσον

Nomen substantivum

+/-

pis|um, -ī neut. [1][2][3][4][5]

  1. Genus leguminis, rotundo in siliquis grano.[1]

Declinatio

+/-
n. sing. plur.
nom. pisum pisa I
gen. pisī pisōrum II
dat. pisō pisīs III
acc. pisum pisa IV
abl. pisō pisīs VI
voc. pisum pisa V

Dictiones collatae

+/-

Translationes

+/-
Genus leguminisdilatare ▼
Genus leguminiscollabi ▲

Loci

+/-
Marcus Terentius Varro
-116…-27
Aulus Cornelius Celsus
ca. –25…+50
L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4–70
C. Plinius Secundus
23–79
antiq. class.class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

  • Si pabulum naturale non est, ea oportet dominum serere, quae maxime secuntur apes. Ea sunt rosa, serpyllon, apiastrum, papaver, faba, lens, pisum, ocimum, cyperum, medice, maxime cytisum, quod minus valentibus utilissimum est. Etenim ab aequinoctio verno florere incipit et permanet ad alterum aequinoctium. Sed ut hoc aptissimum ad sanitatem apium, sic ad mellificium thymum. —De agricultura Varronis [6][7]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

  • Ex leguminibus vero valentior faba vel lenticula quam pisum. Ex holeribus valentior rapa napique et omnes bulbi, in quibus cepam quoque et alium numero, quam pastinaca vel quae specialiter radicula appellatur. Item firmior brassica et beta et porrum quam lactuca vel cucurbita vel asparagus. At ex fructibus surculorum valentiores uvae, ficus, nuces, palmulae quam quae poma proprie nominantur; atque ex his ipsis firmiora quae sucosa quam quae fragilia sunt. —De Medicina Celsi [8][7]

saec. I.

  • Omne autem frumentum et hordeum, quicquid denique non duplici semine est, spicam a tertio ad quartum nodum emittit, et cum totam edidit, octo diebus deflorescit, ac deinde grandescit diebus quadraginta, quibus post florem ad maturitatem devenit. Rursus quae duplici semine sunt, ut faba, pisum, lenticula, diebus XL florent, simulque grandescunt. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [9][7]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Ex leguminibus autumno vereve seruntur lens et in Graecia pisum. lens amat solum tenue magis quam pingue, caelum utique siccum. duo genera eius Aegypto, alterum rotundius nigriusque, alterum sua figura, unde vario usu tralatum est in lenticulas nomen. invenio apud auctores aequanimitatem fieri vescentibus ea. pisum in apricis seri debet frigorum inpatientissimum. ideo in Italia et in austeriore caelo non nisi verno tempore terra facili, soluta. —Naturalis historia Plinii [10]

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 722 — “PĪSUM, i, n. 2. et pisa, ae, f. 1. πίσον et πίσσος, genus leguminis, rotundo in siliquis grano, caule oblongo, et spargente se humi”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 811 — “pīsum, i, n.”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — pisum, ī, n. (πίσον), die Erbse (tom. 2, p. 1720)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)pisum
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)pisum
  6. 6.0 6.1 Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber tertius, XVI. p. 13 — pisum
  7. 7.0 7.1 7.2 7.3 Vicicitatio: pisum.
  8. 8.0 8.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber secundus, XVIII. Qui cibi potionesque aut valentis aut mediae aut imbecillae materiae sint. [5] — pisum
  9. 9.0 9.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber secundus. Caput XI. [10]  — pisum
  10. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber duodevicesimus, cap. 31, [123] — pisum