Discretiva

  placendum dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
placendum
activa gerundium­ accusativo placeō (placēre)
Forma Modus flexurae originis
placendum casus accusativus singularis · genus masculinum gerundivi placendus
placendum casus nominativus singularis · genus neutrum gerundivi placendus
placendum casus accusativus singularis · genus neutrum gerundivi placendus
placendum casus vocativus singularis · genus neutrum gerundivi placendus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /plaˈken.dum/(classice)
Syllabificatio phonetica: pla·cen·dum — morphologica: plac-end-um

Loci

+/-
Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (62 p.C.n.)

  • Non est quod dicas omnium virtutum tenera esse principia, tempore illis duramentum et robur accedere. Non ignoro etiam quae in speciem laborant, dignitatem dico et eloquentiae famam et quicquid ad alienum suffragium venit, mora convalescere: et quae veras vires parant et quae ad placendum fuco quodam subornantur exspectant annos donec paulatim colorem diuturnitas ducat. Sed ego vereor ne consuetudo, quae rebus affert constantiam, hoc vitium mihi altius figat: tam malorum quam bonorum longa conversatio amorem induit. —De tranquillitate animi Senecae [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Annaeus Seneca - De tranquillitate animi. (The Latin Library):  I, versus 3 — placendum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: placendum.