placentem
Discretiva
placentem dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
placentem | casus accusativus singularis · genus masculinum | participii placēns |
placentem | casus accusativus singularis · genus femininum | participii placēns |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /plaˈken.tem/ (classice) - Syllabificatio phonetica: pla·cen·tem — morphologica: plac-ent-em
Loci
+/-C. Plinius Secundus 23-79 |
C. Suetonius Tranquillus ca. 70-150 |
Hildegardis Bingensis 1098-1179 |
Franciscus Petrarca 1304-1374 |
|||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Latinitas postclassica
Latinitas mediaevalis
Latinitas humanistica
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 32, cap. 54, [152] — placentem
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: placentem.
- ↑ 3.0 3.1 Gaius Suetonius Tranquillus - De vita Caesarum libri VIII. (Bibliotheca Augustana): Liber nonus. Vitellius. XI. [2] — placentem
- ↑ 4.0 4.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber primus. Visio tertia. Pagina 0409D — placentem
- ↑ 5.0 5.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De sui ipsius et multorum ignorantia. (Universitas Turicensis): V — placentem