Discretiva

  placentum dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
placentum casus genitivus pluralis participii placēns

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /plaˈken.tum/(classice)
Syllabificatio phonetica: pla·cen·tum — morphologica: plac-ent-um

Formae aliae

+/-

Loci

+/-
Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Alga nascitur in aquis, segetis similis. Ita denique nomen sumpsit ab algore aquae; vel quod alliget pedes, quia crassa est, foliis aquam ex parte superantibus. Ulva et typhus herbae [quae] circa fontes et paludes stagnisque nascuntur. Ex quibus ulva, id est alga mollis et quodammodo fungus, dicta ab uligine. Typhus vero, quae se ab aqua inflat. Unde etiam ambitiosorum et sibi placentum hominum tumor typhus dicitur. Carex herba acuta et durissima, sparto similis. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XVII. De herbis aromaticis sive communibus. Caput IX. [101] — placentum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: placentum.