placetote

Discretiva

placetote dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
placētōte	secunda pluralis	futurum	activa	imperativus	placeō (placēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /plakeːˈtoːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pla·cē·tō·te — morphologica: plac-etote