placueras

Discretiva

placueras dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
placuerās	secunda singularis	plusquam perfectum	activa	indicativus	placeō (placēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /plaˈku.e.raːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pla·cu·e·rās — morphologica: placu-eras