placueratis

Discretiva

placueratis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
placuerātis	secunda pluralis	plusquam perfectum	activa	indicativus	placeō (placēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /pla.ku.eˈraːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pla·cu·e·rā·tis — morphologica: placu-eratis