placuerim

Discretiva

placuerim dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
placuerim	prima singularis	perfectum	activa	coniunctivus	placeō (placēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /plaˈku.e.rim/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pla·cu·e·rim — morphologica: placu-erim