placueris

Discretiva

placueris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
placueris	secunda singularis	perfectum	activa	coniunctivus	placeō (placēre)
placueris	secunda singularis	futurum exactum	activa	indicativus	placeō (placēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /plaˈku.e.ris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pla·cu·e·ris — morphologica: placu-eris

Loci

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354-1367 p.C.n.)

• Gaudium: Certe nunc saltem insolita forma est.

Ratio: In hac ut in aliis multis optanda mediocritas. Sin hac tali forma nec tibi placueris nec nisi qua decet aliis placere curaveris ususque fueris caste, sobrie, modeste, non exigua tue laudis accessio est futura. —De remediis utriusque fortune Petrarcae