placuerunt
Discretiva
placuerunt dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
placuērunt | tertia pluralis | perfectum | activa | indicativus | placeō (placēre) |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /pla.kuˈeːrunt/ (classice) - Syllabificatio phonetica: pla·cu·ē·runt — morphologica: placu-erunt
Formae aliae +/-
Loci +/-
M. Tullius Cicero -106…-43 | Lucius Annaeus Seneca -3…+65 |
Apuleius ca. 125-170 |
|||||||||||||||||||||
antiq. | class. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Latinitas postclassica
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De republica. (The Latin Library): Liber primus. XVII [29] — placuerunt
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: placuerunt.
- ↑ 3.0 3.1 Lucius Annaeus Seneca - De tranquillitate animi. (The Latin Library): I, versus 8 — placuerunt
- ↑ 4.0 4.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber VIII. Capitulum XII. Versus 6 — placuerunt