Latine +/-

Appellatio +/-

 API: /ploːˈraːtor/(classice)
Syllabificatio phonetica: plō·rā·tor — morphologica: plorat-or

Notatio +/-

← Latineplōrō (plōrāre)

Nomen substantivum +/-

plōrāt|or, -ōris masc.

  1. Qui plorat.

Declinatio +/-

m. sing. plur.
nom. plōrātor plōrātōrēs I
gen. plōrātōris plōrātōrum II
dat. plōrātōrī plōrātōribus III
acc. plōrātōrem plōrātōrēs IV
abl. plōrātōre plōrātōribus VI
voc. plōrātor plōrātōrēs V

Dictiones collatae +/-

Dictiones derivatae +/-

Composita

Translationes +/-

Qui ploratdilatare ▼
Qui ploratcollabi ▲

Discretiva

  plorator dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
plōrātor secunda singularis futurum passiva imperativus plōrō (plōrāre)
plōrātor tertia singularis futurum passiva imperativus plōrō (plōrāre)

Appellatio +/-

 API: /ploːˈraːtor/(classice)
Syllabificatio phonetica: plō·rā·tor — morphologica: plor-ator

Loci +/-

Marcus Valerius Martialis 40-103
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Si quis plorator collo tibi vernula pendet,
Haec quatiat tenera garrula sistra manu. —Apophoreta M. Valerii Martialis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Valerius Martialis - Apophoreta (Epigrammata liber XIV). (Bibliotheca Augustana): Liber quartus decimus. LIV, versus 1 — plorator
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: plorator.