ploratur
Discretiva
ploratur dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
plōrātur | tertia singularis | praesens | passiva | indicativus | plōrō (plōrāre) |
Appellatio +/-
API: /ploːˈraːtur/ (classice) - Syllabificatio phonetica: plō·rā·tur — morphologica: plor-atur
Loci +/-
Decimus Iunius Iuvenalis 100-128 |
Franciscus Petrarca 1304-1374 |
|||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica
Latinitas humanistica
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura XIII, versus 134 — ploratur
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: ploratur.
- ↑ 3.0 3.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber II. 13: [De amissa pecunia] — ploratur