Discretiva

  ploratur dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
plōrātur tertia singularis praesens passiva indicativus plōrō (plōrāre)

Appellatio +/-

 API: /ploːˈraːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: plō·rā·tur — morphologica: plor-atur

Loci +/-

Decimus Iunius Iuvenalis
100-128
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

  • si nullum in terris tam detestabile factum
ostendis, taceo, nec pugnis caedere pectus
te veto nec plana faciem contundere palma,
quandoquidem accepto claudenda est ianua damno,
et maiore domus gemitu, maiore tumultu
planguntur nummi quam funera; nemo dolorem
fingit in hoc casu, vestem diducere summam
contentus, vexare oculos umore coacto:
ploratur lacrimis amissa pecunia veris. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [1][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Lente flentur fratres perditi, lentius parentes, lentissime coniuges, sepe vero letissime: sole opes flentur acriter, verissimumque est illud: ploratur lacrimis amissa pecunia veris. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura XIII, versus 134 — ploratur
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: ploratur.
  3. 3.0 3.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber II. 13: [De amissa pecunia] — ploratur