Discretiva

  ploraturi dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
plōrātūrī casus genitivus singularis · genus masculinum participii plōrātūrus
plōrātūrī casus genitivus singularis · genus neutrum participii plōrātūrus
plōrātūrī casus nominativus pluralis · genus masculinum participii plōrātūrus
plōrātūrī casus vocativus pluralis · genus masculinum participii plōrātūrus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ploːraːˈtuːriː/(classice)
Syllabificatio phonetica: plō·rā·tū·rī — morphologica: plorat-ur-i

Loci

+/-
Q. Septimius Florens Tertullianus
ca. 150-230
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. III.

  • His respondebunt illa quae supra benedictionibus opposita sunt apud creatorem: Ecce qui mihi serviunt saturabuntur, vos autem esurietis, utique qui saturati estis, et: ecce qui mihi serviunt oblectabuntur, vos autem confundemini, utique ploraturi, qui nunc ridetis. —Adversus Marcionem Tertulliani [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Septimius Florens Tertullianus - Adversus Marcionem. (The Latin Library): Liber quartus. Capitulum 15, [13] — ploraturi
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: ploraturi.