popina
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /poˈpiːna/ (classice) - Syllabificatio phonetica: po·pī·na — morphologica: popin-a
Nomen substantivum
+/-popīn|a, -ae fem.
- √ Locus publicus ubi aliquid edi vel bibi potest.
- (Metonymicē) id quod ex popina auferre potest edendi causa.
Declinatio
+/-f. | sing. | plur. | |
---|---|---|---|
nom. | popīna | popīnae | I |
gen. | popīnae | popīnārum | II |
dat. | popīnae | popīnīs | III |
acc. | popīnam | popīnās | IV |
abl. | popīnā | popīnīs | VI |
voc. | popīna | popīnae | V |
Translationes
+/-Locus publicus ubi aliquid edi vel bibi potest | dilatare ▼ |
---|
Locus publicus ubi aliquid edi vel bibi potest | collabi ▲ |
---|
Id quod ex popina auferre potest edendi causa | dilatare ▼ |
---|
Id quod ex popina auferre potest edendi causa | collabi ▲ |
---|