praecurris
Discretiva
praecurris dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
praecurris | secunda singularis | praesens | activa | indicativus | praecurrō (praecurrere) |
Appellatio +/-
API: /prae̯ˈkur.ris/ (classice) - Syllabificatio phonetica: prae·cur·ris — morphologica: prae-curr-is
Loci +/-
Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius ca. 480-525 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius - Consolatio philosophiae libri quinque. Ed. Ernst Gegenschatz/Olof Gigon, Monaci/Turici 1947. (Bibliotheca Augustana): Liber quartus. Sectio 2.p. [25] — praecurris
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: praecurris.