praecursio
Latine +/-
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /prae̯ˈkur.si.oː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: prae·cur·si·ō — morphologica: prae-curs-io
Notatio +/-
- ← Latine: praecurrō (praecurrere)
Nomen substantivum +/-
praecursi|ō, -ōnis fem.
- Actus praecurrendi
Declinatio +/-
f. | sing. | plur. | |
---|---|---|---|
nom. | praecursiō | praecursiōnēs | I |
gen. | praecursiōnis | praecursiōnum | II |
dat. | praecursiōnī | praecursiōnibus | III |
acc. | praecursiōnem | praecursiōnēs | IV |
abl. | praecursiōne | praecursiōnibus | VI |
voc. | praecursiō | praecursiōnēs | V |
Dictiones collatae +/-
Synonyma
Translationes +/-
Actus praecurrendi | dilatare ▼ |
---|
Actus praecurrendi | collabi ▲ |
---|
Loci +/-
Plinius minor 61-113 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Caecilius Secundus - Epistularum libri decem. (Bibliotheca Augustana): Liber sextus, Epistula 13, [6] — praecursio
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: praecursio.