Discretiva

  praedicant dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

praedicant

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
praedicant tertia pluralis praesens activa indicativus praedicō (praedicāre)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ˈprae̯dikant/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·di·cant — morphologica: prae-dic-ant

praedīcant

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
praedīcant tertia pluralis praesens activa coniunctivus praedīcō (praedīcere)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /prae̯̯ˈdiːkant/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·dī·cant — morphologica: prae-dic-ant

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • postero die ex ore halitus cadi ac rerum omnium oblivio morsque memoriae. rapere se ita vitam praedicant, cum priorem diem cotidie perdant; illi vero et venientem. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quartus decimus, cap. 28, [142] — praedicant
  2. Vicicitatio: praedicant.