praedicebantur

Discretiva

praedicebantur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
praedīcēbantur	tertia pluralis	imperfectum	passiva	indicativus	praedīcō (praedīcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /prae̯̯.diːkeːˈban.tur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prae·dī·cē·ban·tur — morphologica: prae-dic-ebantur

Loci

Q. Septimius Florens Tertullianus ca. 150-230

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. III.

• Hinc igitur apud nos futurorum quoque fides tuta est, iam scilicet probatorum, quia cum illis, quae cottidie probantur, praedicebantur: Eaedem voces sonant, eaedem litterae notant, idem spiritus pulsat, unum tempus est divinationi futura praefanti; apud homines, si forte, distinguitur, dum expungitur, dum ex futuro praesens, dehinc ex praesenti praeteritum deputatur. —Apologeticus adversus gentes Tertulliani