Discretiva

  praedicendam dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
praedīcendam casus accusativus singularis · genus femininum gerundivi praedīcendus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /prae̯̯diːˈkendam/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·dī·cen·dam — morphologica: prae-dic-end-am

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • Et rationem quidem defectus utriusque primus Romani generis in vulgum extulit Sulpicius Gallus, qui consul cum M. Marcello fuit, sed tum tribunus militum, sollicitudine exercitu liberato pridie quam Perses rex superatus a Paulo est in concionem ab imperatore productus ad praedicendam eclipsim, mox et composito volumine. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 9, [53] — praedicendam
  2. Vicicitatio: praedicendam.