praedicere

Discretiva

praedicere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
praedīcere	—	praesens	activa	infinitivus	praedīcō (praedīcere)
praedīcere	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	praedīcō (praedīcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /prae̯̯ˈdiːkere/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prae·dī·ce·re — morphologica: prae-dic-ere

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• tertia Strong<y>le, a Lipara VI p. ad exortum solis vergens, in qua regnavit Aeolus; quae a Lipara liquidiore tantum flamma differt, e cuius fumo, quinam flaturi sint venti in triduo, praedicere incolae traduntur; unde ventos Aeolo paruisse existimatum. quarta Didyme, minor quam Lipara. —Naturalis historia Plinii