Discretiva

  praedicet dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

praedicet +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
praedicet tertia singularis praesens activa coniunctivus praedicō (praedicāre)
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /ˈprae̯diket/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·di·cet — morphologica: prae-dic-et

praedīcet +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
praedīcet tertia singularis futurum activa indicativus praedīcō (praedīcere)
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /prae̯̯ˈdiːket/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·dī·cet — morphologica: prae-dic-et

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • commendetur ergo in cibis tertium genus licet a<c> praeferatur hortensi<i>s saporibus et nil sit corporis malorum, cui non salutares trychnos Xenocrates praedicet; non tamen auxilia e<a>rum tanti sunt, ut id<eo> plura nos de iis commemorare fas putem, praesertim tanta copia innoxiorum medicaminum. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXI, cap. 105, [181] — praedicet
  2. Vicicitatio: praedicet.