praedictae
Discretiva
praedictae dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
praedictae | casus genitivus singularis · genus femininum | participii praedictus |
praedictae | casus dativus singularis · genus femininum | participii praedictus |
praedictae | casus nominativus pluralis · genus femininum | participii praedictus |
praedictae | casus vocativus pluralis · genus femininum | participii praedictus |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /prae̯̯ˈdiktae̯/ (classice) - Syllabificatio phonetica: prae·dic·tae — morphologica: prae-dict-ae
Loci +/-
C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana +/-
- a tergo eius Libanus mons orsus MD stadiis <Z>imyram usque porrigitur, quae Coeles Syriae cognominatur. huic par, interiacente valle, mons adversus Antilibanus obtenditur, quondam muro coniunctus. post eum introrsus Decapolitana regio praedictaeque cum ea tetrarchiae et Palaestines tota laxitas. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quintus, cap. 17, [77] — praedictaeque
- ↑ Vicicitatio: praedictae.