Discretiva

  praedictam dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
praedictam casus accusativus singularis · genus femininum participii praedictus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /prae̯̯ˈdiktam/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·dic·tam — morphologica: prae-dict-am

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • Phemonoe, Apollinis dicta filia, dentes esse ei prodidit, mutae alias carentique lingua, eandem aquilarum nigerrimam, prominentiore cauda; consensit et Boe<us>. huius ingenium est et testudines raptas frangere e sublimi iaciendo, quae fors interemit poetam Aeschylum, praedictam fatis, ut ferunt, ei<us> diei ruinam secura caeli fide caventem. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber decimus, cap. 3, [7] — praedictam
  2. Vicicitatio: praedictam.