Discretiva

  praedictas dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
praedictās casus accusativus pluralis · genus femininum participii praedictus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /prae̯̯ˈdiktaːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·dic·tās — morphologica: prae-dict-as

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • magna, verum post has, gratia extra praedictas crispis densa veluti grani congerie, quas ob id a similitudine apiatas vocant. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus decimus, cap. 1, [1] — praedictas
  2. Vicicitatio: praedictas.