Discretiva

  praedicto dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

praedictō

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
praedictō casus dativus singularis · genus masculinum participii praedictus
praedictō casus ablativus singularis · genus masculinum participii praedictus
praedictō casus dativus singularis · genus neutrum participii praedictus
praedictō casus ablativus singularis · genus neutrum participii praedictus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /prae̯̯ˈdiktoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·dic·tō — morphologica: prae-dict-o

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • apud Graecos autem investigavit primus omnium Thales Milesius Olympiadis XLVIII anno quarto praedicto solis defectu, qui Alyatte rege factus est urbis conditae anno CLXX. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 9, [53] — praedicto
  2. Vicicitatio: praedicto.