Discretiva

  praedictorum dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
praedictōrum casus genitivus pluralis · genus masculinum participii praedictus
praedictōrum casus genitivus pluralis · genus neutrum participii praedictus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /prae̯̯dikˈtoːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·dic·tō·rum — morphologica: prae-dict-orum

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • id magis declara<b>it natura eorum quae insecta d<i>cuntur, arduae explanationis omnia et privatim dicato opere narranda. quapropter ingenium praedictorum et reliqua subtexetur edissertatio. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber decimus, cap. 87, [190] — praedictorum
  2. Vicicitatio: praedictorum.