praedictorum
Discretiva
praedictorum dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
praedictōrum | casus genitivus pluralis · genus masculinum | participii praedictus |
praedictōrum | casus genitivus pluralis · genus neutrum | participii praedictus |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /prae̯̯dikˈtoːrum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: prae·dic·tō·rum — morphologica: prae-dict-orum
Loci
+/-C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber decimus, cap. 87, [190] — praedictorum
- ↑ Vicicitatio: praedictorum.