praedicunt

Discretiva

praedicunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
praedīcunt	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	praedīcō (praedīcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /prae̯̯ˈdiːkunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prae·dī·cunt — morphologica: prae-dic-unt

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Et quidam et montium sonitus nemorumque mugitus praedicunt et sine aura, quae sentiatur, folia ludentia, lanugo populi aut spinae volitans aquisque plumae innatantes, atque etiam in campanis venturam tempestatem praecedens suus fragor. —Naturalis historia Plinii