Discretiva

  praedicuntur dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
praedīcuntur tertia pluralis praesens passiva indicativus praedīcō (praedīcere)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /prae̯.diːˈkun.tur/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·dī·cun·tur — morphologica: prae-dic-untur

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Qui potest provideri quicquam futurum esse quod neque causam habet ullam neque notam cur futurum sit? Solis defectiones itemque lunae praedicuntur in multos annos ab iis qui siderum motus numeris persequuntur; ea praedicunt enim quae naturae necessitas perfectura est. —De divinatione Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De divinatione. (The Latin Library): Liber secundus. VI. [17] — praedicuntur
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: praedicuntur.