princeps
Notatio
+/-Nomen adiectivum
+/-prīnc|eps, -ĭpis
- √ Primus.
- (subst.) Homo primo statu.
Declinatio
+/-| m f | sing. | plur. | n | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| nom. | prīnceps | prīncĭpēs | nom. | prīnceps | prīncĭpa | |
| voc. | prīnceps | prīncĭpēs | voc. | prīnceps | prīncĭpa | |
| acc. | prīncĭpem | prīncĭpēs | acc. | prīnceps | prīncĭpa | |
| gen. | prīncĭpis | prīncĭpum | gen. | prīncĭpis | prīncĭpum | |
| dat. | prīncĭpī | prīncĭpibus | dat. | prīncĭpī | prīncĭpibus | |
| abl. | prīncĭpe | prīncĭpibus | abl. | prīncĭpe | prīncĭpibus |