probabamus

Discretiva

probabamus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
probābāmus	prima pluralis	imperfectum	activa	indicativus	probō (probāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /pro.baːˈbaːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pro·bā·bā·mus — morphologica: prob-abamus

Loci

Aulus Gellius ca. 130-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• Hos aliosque talis argutae delectabilisque desidiae aculeos cum audiremus vel lectitaremus neque in his scrupulis aut emolumentum aliquod solidum ad rationem vitae pertinens aut finem ullum quaerendi videremus, Ennianum Neoptolemum probabamus, qui profecto ita ait:

philosophandum est paucis; nam omnino haud placet. —Noctes Atticae A. Gellii