probandum

Discretiva

probandum dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
probandum	—	—	activa	gerundium	accusativo	probō (probāre)

Forma	Modus flexurae	originis
probandum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi probandus
probandum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi probandus
probandum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi probandus
probandum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi probandus

API: /proˈban.dum/

Syllabificatio phonetica: pro·ban·dum — morphologica: prob-and-um

Vitruvius
ca. -80…-15

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)

qua de causa definitiones rerum probabant et has ad omnia de quibus disceptabatur adhibebant; verborum etiam explicatio probabatur, id est qua de causa quaeque essent ita nominata, quam ἐτυμολογίαν appellabant; post argumentis quibusdam et quasi rerum notis ducibus utebantur ad probandum et ad concludendum id quod explanari volebant. in qua tradebatur omnis dialecticae disciplina id est orationis ratione conclusae; —Academica Ciceronis ^[1]^[2]

class. (ca. 30-22 a.C.n.)

Quibus vero felicitas maximum summumque contulit munus; quorum enim artes aevo perpetuo nobilissimas laudes et sempiterno florentes habere iudicantur, ei cogitatis egregias operas praestiterunt. Namque singulis frontibus singuli artifices sumpserunt certatim partes ad ornandum et probandum Leochares, Bryaxis, Scopas, Praxiteles, nonnulli etiam putant Timotheum, quorum artis eminens excellentia coegit ad septem spectaculorum eius operis pervenire famam. —De architectura Vitruvii ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - Academici libri quattuor. (Bibliotheca Augustana): Liber primus. [32] — probandum
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: probandum.
↑ ^3.0 ^3.1 De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber septimus, prooemium. [13] — probandum