probaturae
Discretiva
probaturae dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
probātūrae | casus genitivus singularis · genus femininum | participii probātūrus |
probātūrae | casus dativus singularis · genus femininum | participii probātūrus |
probātūrae | casus nominativus pluralis · genus femininum | participii probātūrus |
probātūrae | casus vocativus pluralis · genus femininum | participii probātūrus |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /pro.baːˈtuːrae̯/ (classice) - Syllabificatio phonetica: pro·bā·tū·rae — morphologica: probatur-ae
Loci +/-
Apuleius ca. 125-170 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber II. Capitulum VIII. Versus 4 — probaturae
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: probaturae.