Victionarium

puellis

Discretiva

  puellis dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Latine

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
puellīs casus dativus pluralis substantivi puella
puellīs casus ablativus pluralis substantivi puella
puellīs casus dativus pluralis substantivi puellus
puellīs casus ablativus pluralis substantivi puellus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /puˈel.liːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: pu·el·līs — morphologica: puell-is

Loci

+/-
Gaius Valerius Catullus
-87…-54		Quintus Horatius Flaccus
-65…-8		Titus Livius
-58…+17		P. Ovidius Naso
-42…+18		Aulus Cornelius Celsus
ca. -25…+50		Lucius Annaeus Seneca
-3…+65		Marcus Valerius Martialis
40-103		Decimus Iunius Iuvenalis
ca. 60-130		Caelius Aurelianus
fl. 400		Isidorus Hispalensis
560-636		Hildegardis Bingensis
1098-1179
class.class.class.class.class.class.IIIVVIIXII

Latinitas Romana

class.

  • multi illum pueri, multae optavere puellae;
idem cum tenui carptus defloruit ungui,
nulli illum pueri, nullae optavere puellae:
sic virgo, dum intacta manet, dum cara suis est;
cum castum amisit polluto corpore florem,
nec pueris iocunda manet, nec cara puellis. —Carmina Catulli [1][2]

class.

  • Petti, nihil me sicut antea iuvat
scribere versiculos amore percussum gravi,
amore, qui me praeter omnis expetit
mollibus in pueris aut in puellis urere.
hic tertius December, ex quo destiti
Inachia furere, silvis honorem decutit. —Epodon liber Q. Horatii Flacci [3][2]

class.

  • Quod ab se cuiquam periculum, a sola ac prope vidua et puellis in orbitate degentibus esse? At enim periculi quidem nihil ab se timeri, invisam tamen stirpem regiam esse. —Ab urbe condita Titi Livii [4][2]

class. (versio II, ca. 5 p.C.n.)

  • Aestus erat, mediamque dies exegerat horam;
adposui medio membra levanda toro.
pars adaperta fuit, pars altera clausa fenestrae;
quale fere silvae lumen habere solent,
qualia sublucent fugiente crepuscula Phoebo,
aut ubi nox abiit, nec tamen orta dies.
illa verecundis lux est praebenda puellis,
qua timidus latebras speret habere pudor. —Amores Ovidii Nasonis [5][2]

class. (ca. 30 p.C.n.)

  • Inter notissimos morbos est etiam is, qui comitialis vel maior nominatur. Homo subito concidit, ex ore spumae moventur, deinde interposito tempore ad se redit, et per se ipse consurgit. Id genus saepius viros quam feminas occupat. Ac solet quidem etiam longum esse usque mortis diem et vitae non periculosum: interdum tamen cum recens est, hominem consumit. Et saepe eum, si remedia non sustulerunt, in pueris veneris, in puellis menstruorum initium tollit. —De Medicina Celsi [6][2]

class.

  • Sit aliquis usque eo Graecis emancipatus, ut haec dicat necessaria; nemo tamen erit, qui etiam illud ad rem iudicet pertinere, quae nomina illis Hesiodus imposuerit. Aglaien maximam natu appellavit, mediam Euphrosynen, tertiam Thaliam. Horum nominum interpretationem, prout cuique visum est, deflectit et ad rationem aliquam conatur perducere, cum Hesiodus puellis suis, quod voluit, nomen imposuerit. —De beneficiis Senecae [7][2]

saec. I. (ca. 85-102 p.C.n.)

  • Issa est passere nequior Catulli,
Issa est purior osculo columbae,
Issa est blandior omnibus puellis,
Issa est carior Indicis lapillis,
Issa est deliciae catella Publi.
Hanc tu, si queritur, loqui putabis;
Sentit tristitiamque gaudiumque. —Epigrammata M. Valerii Martialis [8][2]

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 100/128 p.C.n.)

  • Formam optat modico pueris, maiore puellis
murmure, cum Veneris fanum videt, anxia mater
usque ad delicias votorum. ‹cur tamen› inquit
‹corripias? pulchra gaudet Latona Diana.› —Saturae D. Iuni Iuvenalis [9][2]

saec. V.

  • omnis enim repentina mutatio etiam in melius facta in novitatis causa corpora contristat. quapropter hiis erit utendum que initio exorte purgationis in puellis ordinavimus adhibenda. valent enim ea recedens officium aliquantum retinere, que ante valuerunt provocare. —Gynaeciorum Sorani e graeco versorum et retractatorum quae exstant Caelii Aureliani [10][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Lecticae, sive plutei lecti. De quo Rutilius Rufus de vita sua: «Primum», inquit, «contra consuetudinem imperatorum ipse pro lectis lecticis utebatur». Sponda autem exterior pars lecti, pluteus interior. Geniales lecti proprie sunt qui sternuntur puellis nubentibus; dicti autem a generandis liberis. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [11][2]

saec. XII.

  • Nunc, fili mi, primam mulierem et puellas eius attende; sed mulierem rugosam omni studio fuge, mulierem autem mercatricem ad te collige. Prima enim mulier charitas est cum puellis, videlicet benevolentia et largitate. Sed mulier rugosa, rubeam et nigram faciem habens, amor saecularis est, quo turpi studio lascivi homines ad invicem se complicant. —Epistolae Hildegardis [12][2]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Gaius Valerius Catullus, Carmina. 62. carmen nuptiale, versus 47 — puellis (Bibliotheca Augustana)
  2. ↑ 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 2.11 Vicicitatio: puellis.
  3. ↑ 3.0 3.1 Quintus Horatius Flaccus - Epodon liber. (Bibliotheca Augustana): Epodos XI. Versus 4  — puellis
  4. ↑ 4.0 4.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXIV, caput 26, [8] — puellis
  5. ↑ 5.0 5.1 Publius Ovidius Naso - Amores (versio II, ca. 5). (Bibliotheca Augustana): Liber primus, 5, versus 7 — puellis
  6. ↑ 6.0 6.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, XXIII. [1] — puellis
  7. ↑ 7.0 7.1 Lucius Annaeus Seneca - De beneficiis. (The Latin Library):  Tomus / Liber 1. 3, versus 6 — puellis
  8. ↑ 8.0 8.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber primus. CIX, versus 3 — puellis
  9. ↑ 9.0 9.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura X, versus 289 — puellis
  10. ↑ 10.0 10.1 Caelius Aurelianus, Gynaeciorum Sorani e graeco versorum et retractatorum quae exstant (Gynaecia from a thirteenth century manuscript; ed. Miriam F. Drabkin et Israel E. Drabkin. - Baltimore : The J. Hopkins Press, 1951). Liber primus, caput 39 — puellis
  11. ↑ 11.0 11.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XX. Caput XI. [5] — puellis
  12. ↑ 12.0 12.1 Hildegardis Bingensis - Epistolae. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Responsum Hildegardis — puellis
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=puellis&oldid=216325"