Solum puta Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Puta.

puta

+/-

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈputa/(classice)
Syllabificatio phonetica: pu·ta — morphologica: put-a

Notatio

+/-
Latine: putōputā, qua vulgus utitur adverbialiter. [1]

Adverbium

+/-

puta

  1. Exempli gratiā [1][2][3][4]

Dictiones collatae

+/-

Synonyma

Collocationes

Translationes

+/-

Discretiva

  puta dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Formae affines

+/-

putā

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
putā secunda singularis praesens activa imperativus putō (putāre)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ˈputaː/(classice)
Syllabificatio phonetica: pu·tā — morphologica: put-a

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 980 — “PŬTO, as, āvi, ātum, are, a. 1.”
  2. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 2. puta (eig. Imperat. v. puto) (tom. 2, p. 2098)
  3. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)puta
  4. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)puto