Discretiva

  putamini dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
putāminī secunda pluralis praesens passiva indicativus putō (putāre)
putāminī secunda pluralis praesens passiva imperativus putō (putāre)
Forma Modus flexurae originis
putāminī casus dativus singularis substantivi putāmen

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /puˈtaːminiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: pu·tā·mi·nī — morphologica: put-amini

Loci

+/-
C. Plinius Secundus
23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I. (ca. 78 p.C.n.)

  • has quoque mollis protegit barba, sed putamini nucleisque solida rotunditas inest. hae et torrentur. umbilicus illis intus in ventre medio. tertia in his natura amygdalis tenuiore, sed simili iuglandium, summo operimento, item secundo putaminis; nucleus dissimilis latitudine et acriore callo. —Naturalis historia Plinii [1][2]
  • Membrana putamini detracta sive crudo sive cocto labrorum fissuris medetur, putaminis cinis in vino potus sanguinis eruptionibus. comburi sine membrana oportet. sic fit et dentifricium. idem cinis et mulierum menses cum murra inlitus sistit. firmitas putaminum tanta est, ut recta nec vi nec pondere ullo frangantur nec nisi paulum inflex rotunditate. —Naturalis historia Plinii [3]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quintus decimus, cap. 24, [89] — putamini
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: putamini.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 29, cap. 11, [46] — putamini