putaretur

Discretiva

putaretur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
putārētur	tertia singularis	imperfectum	passiva	coniunctivus	putō (putāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /putaːˈreːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·tā·rē·tur — morphologica: put-aretur

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Franciscus Petrarca 1304-1374

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (63 a.C.n.)

• Neque vero cum P. Africano senatus egisset ut legatus fratri proficisceretur, cum ipse paulo ante Hannibale ex Italia expulso, ex Africa eiecto, Carthagine oppressa maximis periculis rem publicam liberasset, nisi illud grave bellum et vehemens putaretur. —Pro L. Murena oratio Ciceronis

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Mirarer magis, nisi Augustum modestissimum licet atque gravissimum principem lectum esset apud egregios scriptores delectatione hac usque adeo correptum precipitemque actum ut proscriptione triumvirali condemnasse aliquos nullam aliam ob causam nisi huiusmodi vasorum desiderio putaretur utque eius ad statuam famoso epigrammate apposito ad eternam laudati ducis infamiam Corinthiarius diceretur. —De remediis utriusque fortune Petrarcae

Latinitas nova

saec. XVI.

• Cum vero non conveniat ut contrarium fiat ex contrario, dignum existimabat ut putaretur contrarium potius exire a contrario tanquam per dissociationem et divulsionem quandam, quam per alterationem vel alium productionis modum. —Libri physicorum Aristotelis explanati Iordani Bruni