putaris

Discretiva

putaris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
putāris	secunda singularis	praesens	passiva	indicativus	putō (putāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /puˈtaːris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·tā·ris — morphologica: put-aris

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

Decimus Iunius Iuvenalis ca. 60-130

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (55 a.C.n.)

• An tu, cum omnem auctoritatem universi ordinis pro pignere putaris eamque in conspectu populi Romani concideris, me his existimas pigneribus terreri? —De oratore Ciceronis

class. (post 1 a.C.n.)

• pallidus in Side silvis errabat Orion,

pallidus in lenta naïde Daphnis erat.

arguat et macies animum: nec turpe putaris

palliolum nitidis inposuisse comis.

attenuant iuvenum vigilatae corpora noctes

curaque et in magno qui fit amore dolor. —Ars amatoria Ovidii Nasonis

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 100/128 p.C.n.)

• non nisi legitime volt nubere. quid placeat dic.

ni parere velis, pereundum erit ante lucernas;

si scelus admittas, dabitur mora parvula, dum res

nota urbi et populo contingat principis aurem.

dedecus ille domus sciet ultimus. interea tu

obsequere imperio, si tanti vita dierum

paucorum. quidquid levius meliusque putaris,

praebenda est gladio pulchra haec et candida cervix. —Saturae D. Iuni Iuvenalis