putaturos

Discretiva

putaturos dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
putātūrōs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii putātūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /putaːˈtuːroːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·tā·tū·rōs — morphologica: putat-ur-os

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XI. - saec. XII.

• Orat autem in principio psalmi de rerurrectione, ne in morte iuxta velle Iudaeorum detineatur, quos postea dicit eum interfecturos, et in morte detinere putaturos. —Expositio in Psalmos Brunonis Carthusianorum (1030-1101). In Psalmum LVIII, p. 906D.