Discretiva

  putaturum dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
putātūrum casus accusativus singularis · genus masculinum participii putātūrus
putātūrum casus nominativus singularis · genus neutrum participii putātūrus
putātūrum casus accusativus singularis · genus neutrum participii putātūrus
putātūrum casus vocativus singularis · genus neutrum participii putātūrus

Appellatio +/-

 API: /putaːˈtuːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: pu·tā·tū·rum — morphologica: putat-ur-um

Usus +/-

Latinitas postclassica

saec. III. - saec. IV.

  • Postque haec, quod ex incerto regiae incitationis multi victoris animum formidarent eoque vagis terroribus agitarentur, quo cunctorum animos deliniret, edicit in verba quorum sententia haec fuit: rex Alexander, Ammonis et Olympiadis filius, Persis dicit. Ea quidem quae iure belli transacta sunt nullum profecto sapientium puto pro culpae merito putaturum. Etenim diis ista sententia est quam exsequi mortalibus sit necesse. —Res gestae Alexandri Macedonis translatae ex Aesopo graeco Iulii Valerii Alexandri Polemi (ca. 270-340). Liber secundus qui est actus Alexandri, cap. 21.