putaverit

Discretiva

putaverit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
putāverit	tertia singularis	perfectum	activa	coniunctivus	putō (putāre)
putāverit	tertia singularis	futurum exactum	activa	indicativus	putō (putāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /puˈtaːwerit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·tā·ve·rit — morphologica: putav-erit

Loci

Vitruvius ca. -80…-20

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

C. Plinius Secundus 23-79

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Aulus Gellius ca. 130-180

antiq.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (ca. 30/22 a.C.n.)

• Sed si qui de ordine huius libri disputare voluerit, quod putaverit eum primum institui oportuisse, ne putet me erravisse, sic reddam rationem. Cum corpus architecturae scriberem, primo volumine putavi, quibus eruditionibus et disciplinis esset ornata, exponere finireque terminationibus eius species et, e quibus rebus esset nata, dicere. —De architectura Vitruvii

class.

• Quid sit hoc, dicam: vir bonus quod honeste se facturum putaverit, faciet, etiam si laboriosum erit, faciet, etiam si damnosum erit, faciet, etiam si periculosum erit; rursus quod turpe erit, non faciet, etiam si pecuniam adferet, etiam si voluptatem, etiam si potentiam. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae

saec. I. (ca. 78 p.C.n.)

• … ne quid desit speluncae imagini, saxea intus crepidinis corona muscosos conplexa pumices, tam digna miraculo, ut Licinius Mucianus ter consul et nuper provinciae eius legatus prodendum etiam posteris putaverit, epulatum intra eam se cum duodevicensimo comite, large ipsa toros praebente frondis, ab omni adflatu securum, optantem imbrium per folia crepitus, laetiorem quam marmorum nitore, picturae varietate, laquearium auro cubuisse in eadem. —Naturalis historia Plinii

saec. I. (ca. 90-96 p.C.n.)

• Verum id ipsum anguste Zoilus terminavit, qui id solum putaverit schema, quo aliud simulatur dici quam dicitur, quod sane vulgo quoque sic accipi scio; unde et figuratae controversiae quaedam, de quibus post paulo dicam, vocantur. Ergo figura sit arte aliqua novata forma dicendi. —Institutio oratoria Quintiliani

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)

• Terentius autem Scaurus, divi Hadriani temporibus grammaticus vel nobilissimus, inter alia quae ‘De Caeselli Erroribus’ conposuit, in hoc quoque verbo errasse eum scripsit, quod idem esse putaverit ludens et ludibunda, ridens et ridibunda, errans et errabunda. —Noctes Atticae A. Gellii