putavisse

Discretiva

putavisse dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
putāvisse	—	perfectum	activa	infinitivus	putō (putāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /putaːˈwis.se/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·tā·vis·se — morphologica: putav-isse

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (54 a.C.n.)

• Iubes Plancium de vitiis Laterensis dicere. Nihil potest nisi eum nimis in se iracundum putavisse. Idem effers Laterensem laudibus. Facile patior id te agere multis verbis quod ad iudicium non pertineat, et id te accusantem tam diu dicere quod ego defensor sine periculo possim confiteri. —Pro Cn. Plancio oratio Ciceronis