quaerendos
Discretiva
quaerendos dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
quaerendōs | casus accusativus pluralis · genus masculinum | gerundivi quaerendus |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /kwae̯ˈrendoːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: quae·ren·dōs — morphologica: quaer-end-os
Loci +/-
Titus Livius -58/+17 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana +/-
- Priverni igitur hostes populi Romani quaerendos persequendosque esse, qui simul a Fundanis ac Romanis utriusque patriae immemores defecerint: Fundanis pace esse et animos Romanos et gratam memoriam acceptae civitatis. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber VIII, caput 19, [11] — quaerendos
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: quaerendos.