relaturi

Discretiva

relaturi dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
relātūrī	casus genitivus singularis · genus masculinum	participii relātūrus
relātūrī	casus genitivus singularis · genus neutrum	participii relātūrus
relātūrī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii relātūrus
relātūrī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii relātūrus

API: /relaːˈtuːriː/

Syllabificatio phonetica: re·lā·tū·rī — morphologica: re-lat-ur-i

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I.

Haec ergo sunt Macedonum praemia, quorum ut supervacuo et sordido abuteris sanguine! At tibi XXX milia mulorum captivum aurum vehunt, cum milites nihil domum praeter gratuitas cicatrices relaturi sint. Quae tamen omnia tolerare potuimus, antequam nos barbaris dederes et novo more victores sub iugum mitteres. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[1]^[2]

saec. XIV.

Non Rheni vallem, non Danubii fluenta lustrabant ad conquirendas has insanias, quibus italicum decus in obscenam barbariem degenerare compellerent, sed imperii dilatandi studio querendeque glorie peregrinabantur signis erectis et armatis exercitibus, non deformitatem patrii habitus sed triumphos et clara cognomina relaturi. —De vita solitaria Petrarcae ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber VIII. Capitulum VII, [11] — relaturi
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: relaturi.
↑ ^3.0 ^3.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De vita solitaria. (Universitas Turicensis): Liber I. 8 — relaturi